در این تجربه شما جهان را از چشمان شخص دیگری خواهید دید. اما تو کی هستی؟ شما در سراسر دفتر حرکت خواهید کرد تا به موقع به جلسه بعدی خود برسید. همانطور ...
لطفا ورود برای تماس با این نویسنده
دنیای واقعیت مجازی، به ویژه پلتفرم‌های پیشرویی مانند متا کوئست، دروازه‌ای بی‌سابقه به سوی تجربیات کاملاً جدید و غوطه‌ورکننده گشوده‌اند. این فناوری نه تنها نحوه بازی کردن ما را متحول می‌کند، بلکه پتانسیل عمیقی برای تغییر نحوه تعامل ما با یکدیگر، درک دنیا و دیدن خودمان دارد. در این میان، پرداختن به ابعاد گوناگونی و فراگیری (Diversity & Inclusion یا D&I) نه تنها یک انتخاب اخلاقی، بلکه یک ضرورت است تا اطمینان حاصل شود که این آینده هیجان‌انگیز، برای همه قابل دسترس و معنی‌دار خواهد بود.
واقعیت مجازی، برخلاف هر رسانه دیگری، به کاربران اجازه می‌دهد تا در یک شخصیت یا محیط کاملاً غوطه‌ور شوند. این غوطه‌وری بی‌نظیر، مسئولیت بزرگی را برای توسعه‌دهندگان به همراه دارد تا تجربیاتی را خلق کنند که بازتاب‌دهنده گستردگی تجربیات انسانی باشند. اگر جهان‌های مجازی ما فقط بازتاب‌دهنده بخشی کوچک از واقعیت باشند، پتانسیل عظیم این فناوری هرگز به طور کامل محقق نخواهد شد و بسیاری از افراد احساس خواهند کرد که جایی در این دنیای جدید ندارند.
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های تنوع در بازی‌های واقعیت مجازی، نمایش شخصیت‌ها و آواتارهاست. بازیکنان باید بتوانند خودشان را در جهان مجازی ببینند و انتخاب‌هایی داشته باشند که هویت آن‌ها را بازتاب دهد. این شامل تنوع در نژاد، جنسیت، سن، توانایی‌های جسمی، و پیشینه‌های فرهنگی است. آواتارهایی که تنها کلیشه‌ها را تقویت می‌کنند یا انتخاب‌های محدودی را ارائه می‌دهند، نه تنها کسل‌کننده هستند، بلکه می‌توانند حس بیگانگی و طردشدگی را در بازیکنان ایجاد کنند.
فراتر از ظاهر آواتارها، روایت‌ها و داستان‌سرایی در بازی‌های واقعیت مجازی نیز باید فراگیر باشند. داستان‌هایی که از دیدگاه‌ها و فرهنگ‌های مختلف روایت می‌شوند، می‌توانند درک و همدلی را در میان بازیکنان تقویت کنند. این به معنای اجتناب از کلیشه‌های مضر، کاوش در تجربیات زندگی متنوع، و ارائه شخصیت‌های پیچیده و چندبعدی است که بازتاب‌دهنده واقعیت جهان ما باشند، نه نسخه‌ای ساده‌شده یا تحریف‌شده از آن.
جنبه حیاتی دیگر، دسترسی‌پذیری است. واقعیت مجازی، با تمام نوآوری‌هایش، چالش‌های منحصربه‌فردی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، حالت تهوع ناشی از حرکت (motion sickness) یا نیاز به حرکت فیزیکی گسترده، می‌تواند مانع بزرگی باشد. توسعه‌دهندگان باید از همان ابتدا، اصول طراحی فراگیر را در نظر بگیرند: گزینه‌های مختلف کنترل، پشتیبانی از حرکت‌های محدود، امکان تنظیمات بصری و صوتی برای افراد دارای اختلالات حسی، و رابط‌های کاربری قابل تنظیم.
توانایی واقعیت مجازی در ایجاد حس حضور و «بودن در آنجا»، فرصت بی‌نظیری برای شکستن موانع و ایجاد همدلی ارائه می‌دهد. با قرار دادن بازیکنان در موقعیت‌های مختلف و آشنا کردن آن‌ها با دیدگاه‌های جدید، واقعیت مجازی می‌تواند به پلی برای درک بهتر فرهنگ‌ها و تجربیات مختلف تبدیل شود، که در دنیای واقعی به ندرت امکان‌پذیر است. این پتانسیل عمیق برای تغییر اجتماعی، نباید نادیده گرفته شود.
اما فراگیری تنها به معنای محصول نهایی نیست؛ فرآیند توسعه نیز باید فراگیر باشد. تیم‌های توسعه‌دهنده بازی که از افراد با پیشینه‌های متنوع تشکیل شده‌اند، دیدگاه‌های گسترده‌تری را به میز می‌آورند. این تنوع در تیم، منجر به نوآوری بیشتر، خلاقیت غنی‌تر و در نهایت، محصولاتی می‌شود که برای طیف وسیع‌تری از مخاطبان جذاب‌تر و مرتبط‌تر هستند. یک تیم همگون، ناخواسته دچار «نقاط کور» می‌شود که می‌تواند به حذف یا نادیده گرفتن گروه‌های خاصی از بازیکنان منجر شود.
تیم‌های متنوع می‌توانند ایده‌های جدیدی در مورد مکانیک‌های بازی، طراحی شخصیت‌ها، یا حتی نحوه تعامل جامعه با بازی‌ها ارائه دهند. آن‌ها همچنین می‌توانند به شناسایی و رفع تعصبات ناخودآگاهی که ممکن است در طراحی یا روایت‌های بازی وجود داشته باشد، کمک کنند. این نه تنها یک مزیت اخلاقی است، بلکه یک مزیت رقابتی و تجاری نیز محسوب می‌شود.
جامعه بازیکنان در واقعیت مجازی نیز باید فضایی امن و فراگیر باشد. همانند سایر پلتفرم‌های آنلاین، آزار و اذیت، تبعیض و رفتارهای نامناسب می‌تواند در محیط‌های VR رخ دهد. توسعه‌دهندگان پلتفرم‌ها و بازی‌ها مسئولیت دارند که ابزارها و سیاست‌های مؤثری برای مقابله با این مسائل فراهم کنند. این شامل سیستم‌های گزارش‌دهی قوی، امکان مسدود کردن بازیکنان، و ایجاد پروتکل‌های روشن برای مدیریت محتوای نامناسب است.
توسعه‌دهندگان همچنین می‌توانند به طور فعال جوامع مثبت و فراگیر را ترویج دهند. این می‌تواند از طریق برگزاری رویدادهای درون‌بازی که تنوع را جشن می‌گیرند، حمایت از گروه‌های بازیکنان متنوع، یا صرفاً با طراحی فضاهایی که تعاملات محترمانه و سازنده را تشویق می‌کنند، انجام شود. فرهنگ یک بازی از بالا به پایین شکل می‌گیرد و نقش توسعه‌دهندگان در تعیین لحن جامعه، بسیار حیاتی است.
چالش‌های پیش رو در مسیر تنوع و فراگیری در واقعیت مجازی، کم نیستند. از هزینه‌های بالای توسعه و دسترسی به فناوری گرفته تا نیاز به آموزش و آگاهی‌سازی در میان توسعه‌دهندگان و بازیکنان، راه درازی در پیش است. اما پتانسیل VR برای تبدیل شدن به فراگیرترین و همدلانه‌ترین رسانه، ارزش این تلاش‌ها را دارد.
آینده واقعیت مجازی در گرو توانایی ما برای ساخت جهان‌هایی است که نه تنها از نظر بصری خیره‌کننده هستند، بلکه از نظر اجتماعی نیز غنی و معنادار باشند. جهان‌هایی که به همه احساس خوش‌آمدگویی و تعلق می‌دهند، فارغ از اینکه چه کسی هستند یا از کجا آمده‌اند.
از طریق طراحی آگاهانه و تعهد به اصول D&I، متا کوئست و بازی‌هایش می‌توانند به پیشگامانی در ایجاد فضای مجازی تبدیل شوند که بازتاب‌دهنده بهترین جنبه‌های انسانیت ما هستند: توانایی ما برای درک، ارتباط، و جشن گرفتن تفاوت‌های یکدیگر. این دیدگاه نه تنها منجر به بازی‌های بهتر می‌شود، بلکه به ساختن جهانی بهتر کمک می‌کند.
در نهایت، تنوع و فراگیری در واقعیت مجازی تنها یک کلمه کلیدی یا یک چک‌لیست برای تیک زدن نیست؛ بلکه یک فلسفه بنیادی است که باید در تار و پود هر پروژه VR تنیده شود. این تعهدی است به این که هرکس، صرف نظر از پیشینه‌اش، بتواند واقعاً در این جهان‌های جدید و شگفت‌انگیز حضور داشته باشد و تجربه کند.
با تمرکز بر این اصول، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که فناوری واقعیت مجازی به ابزاری قدرتمند برای همدلی، درک متقابل و اتصال انسانی تبدیل خواهد شد. این نه تنها به نفع صنعت بازی‌سازی است، بلکه به نفع کل جامعه جهانی خواهد بود، زیرا ما در حال کاوش در مرزهای جدید تعامل دیجیتال هستیم.
پس، اجازه دهید به طراحی و توسعه بازی‌هایی ادامه دهیم که به معنای واقعی کلمه "برای همه" هستند. بازی‌هایی که نه تنها سرگرم می‌کنند، بلکه آموزش می‌دهند، الهام می‌بخشند و جهان را از طریق لنزهای بی‌شماری از تجربه انسانی به ما نشان می‌دهند. این چیزی است که واقعیت مجازی را واقعاً خاص و تأثیرگذار می‌کند و متا کوئست می‌تواند در خط مقدم این حرکت قرار گیرد.
