در جهان رو به گسترش واقعیت مجازی، عصر جدیدی از آزادی و غوطه‌وری آغاز شده است. هدست‌های مستقل چون Oculus Quest، با رهایی بازیکنان از قید کابل‌ها و نیاز به سیستم‌های قدرتمند، مرزهای تجربه مجازی را فراتر برده‌اند. این دستگاه‌های انقلابی، با دسترسی‌پذیری و سهولت استفاده بی‌نظیرشان، موجی از نوآوری و محتوای جدید را به ارمغان آورده‌اند. اما در پس این ظاهر فریبنده از پیشرفت و همه‌گیری، پیچیدگی‌های ظریفی نهفته است که گاه انتظارات کاربران را با واقعیت‌های توسعه و عرضه محتوا در تالار بزرگ واقعیت مجازی درگیر می‌سازد.
در بطن این تحول، عناوین خلاقانه‌ای چون Electronauts از استودیوی Survios، با رویکردی نوین به خلق موسیقی در محیطی غرق‌کننده، قلب بسیاری از علاقه‌مندان به واقعیت مجازی را تسخیر کرده است. این تجربه بی‌نظیر، که در آن کاربران می‌توانند با ابزارهای صوتی مجازی به صورت بداهه موسیقی خلق کنند و در ریتم و هارمونی غرق شوند، از ابتدا برای پلتفرم‌های قدرتمندتری چون Oculus Rift طراحی و عرضه شده بود. Electronauts نه تنها یک بازی، بلکه یک ابزار خلاقانه و یک فضای هنری است که مرزهای میان شنونده و خالق را در هم می‌شکند و به هر کسی اجازه می‌دهد تا به یک دی‌جی یا آهنگساز مجازی تبدیل شود.
با ورود این اثر هنری صوتی به پلتفرم Quest، انتظاراتی طبیعی برای بهره‌مندی از ویژگی "Cross-Buy" یا خرید متقابل شکل گرفت؛ امکانی که به کاربران اجازه می‌دهد با یک بار خرید بازی برای یک پلتفرم (مثلاً Rift)، نسخه دیگر آن را (مانند Quest) بدون پرداخت مجدد دریافت کنند. این سیاست، که به نفع مصرف‌کنندگان و موجب افزایش وفاداری به اکوسیستم می‌شود، در بسیاری از عناوین واقعیت مجازی رایج و مورد استقبال قرار گرفته است. اما در کمال تعجب و شاید برای برخی، ناامیدی، Electronauts این مسیر را برگزید که از این قاعده رایج پیروی نکند.
دلیل این تصمیم، آن‌طور که توسعه‌دهندگان و ناشران توضیح داده‌اند، در عمق و ماهیت فرایند پورت و بهینه‌سازی بازی برای سخت‌افزار Quest نهفته است. بر خلاف تصور رایج که ممکن است یک پورت ساده را تنها یک کپی‌پیست از کدهای اصلی با تنظیمات گرافیکی پایین‌تر بداند، انتقال Electronauts به Quest یک بازسازی مهندسی‌شده و دقیق را طلب کرده است. قدرت پردازشی و گرافیکی Quest، اگرچه برای یک دستگاه مستقل چشمگیر است، اما به مراتب کمتر از یک کامپیوتر قدرتمند با کارت گرافیک بالا است که پلتفرم Rift از آن بهره می‌برد. این تفاوت عظیم، مستلزم آن بوده است که تیم توسعه‌دهنده به طور کامل معماری کد، سیستم‌های رندرینگ، فیزیک و تعاملات بازی را بازبینی و بهینه‌سازی کند.
این بهینه‌سازی‌ها شامل کاهش مدل‌های چندضلعی، بهینه‌سازی بافت‌ها، بازنویسی بخش‌هایی از موتور بازی برای کارایی بهتر روی چیپست موبایل و اطمینان از حفظ تجربه اصلی بازی با نرخ فریم پایدار، حتی در پیچیده‌ترین سناریوهای صوتی و تصویری، می‌شود. این فرایند نه تنها زمان‌بر و پرهزینه است، بلکه نیازمند تخصص فنی بالایی است که عملاً با توسعه یک بازی جدید برابری می‌کند. بنابراین، نسخه‌ی Quest از Electronauts نه یک پورت ساده، بلکه یک "بازآفرینی" است که با در نظر گرفتن محدودیت‌ها و در عین حال نقاط قوت پلتفرم مقصد، از نو طراحی و اجرا شده است. این رویکرد، تضمین می‌کند که کاربران Quest تجربه‌ای متناسب با سخت‌افزار خود، بدون افت کیفیت محسوس در گیم‌پلی اصلی، دریافت کنند.
از دیدگاه توسعه‌دهندگان، فروش مستقل نسخه Quest راهی برای جبران این سرمایه‌گذاری قابل توجه در زمان، منابع انسانی و مالی است. ارائه رایگان این نسخه به کاربرانی که پیشتر نسخه Rift را خریداری کرده‌اند، عملاً بار مالی سنگین این بازآفرینی را به دوش استودیو می‌اندازد و می‌تواند به لحاظ اقتصادی غیرقابل توجیه باشد، به‌خصوص برای استودیوهای کوچکتر یا عناوین خاص که حجم فروش آن‌ها به اندازه بازی‌های عامه‌پسند نیست. این تصمیم، بازتابی از واقعیت‌های اقتصادی صنعت بازی‌سازی است که در آن، هر ساعت کار و هر خط کد نوشته شده، هزینه‌ای در بر دارد.
این رویداد، بحث گسترده‌تری را در جامعه واقعیت مجازی در مورد انتظارات و واقعیت‌ها برانگیخته است. از یک سو، کاربران به حق انتظار دارند که با پیشرفت تکنولوژی، تجربه آن‌ها بهبود یابد و هزینه‌های اضافی به حداقل برسد. ویژگی Cross-Buy در این راستا گامی مثبت محسوب می‌شود. از سوی دیگر، توسعه‌دهندگان نیز باید برای زحمات خود پاداش دریافت کنند تا بتوانند به نوآوری و تولید محتوای با کیفیت ادامه دهند. تعادل بین این دو خواسته، یکی از چالش‌های اصلی پلتفرم‌های رو به رشد مانند واقعیت مجازی است.
تصمیماتی از این دست، آینده محتوا در واقعیت مجازی را شکل می‌دهند. آیا توسعه‌دهندگان به سمت ایجاد نسخه‌های کاملاً مجزا برای هر پلتفرم حرکت خواهند کرد تا کنترل بیشتری بر درآمدزایی خود داشته باشند؟ یا شرکت‌های پلتفرم‌ساز مانند متا (Oculus) سیاست‌های خود را تغییر خواهند داد تا حمایت بیشتری از توسعه‌دهندگان برای ارائه قابلیت Cross-Buy داشته باشند؟ پاسخ به این سوالات، مسیر تکامل واقعیت مجازی را در سال‌های آتی تعیین خواهد کرد.
در نهایت، داستان Electronauts و عدم پشتیبانی از Cross-Buy، بیش از آنکه صرفاً یک تصمیم تجاری باشد، نمایانگر پیچیدگی‌های رشد و بلوغ یک صنعت نوین است. این پدیدار، به ما یادآوری می‌کند که تجربه غوطه‌ورکننده و بی‌سیم Quest، نتیجه تلاش‌های مهندسی فراوان و سرمایه‌گذاری‌های سنگین است. گاهی اوقات، برای دستیابی به بهترین کیفیت در پلتفرمی متفاوت، باید هزینه‌ی آن را مجدداً پرداخت کرد، تا تضمین شود که توسعه‌دهندگان انگیزه و توانایی لازم برای ادامه دادن به خلق تجربیات نوآورانه و فراموش‌نشدنی را داشته باشند.
