محور اصلی این دگرگونی شگرف، یکپارچگی پیشرفته فناوری ردیابی دست (Hand Tracking) در برنامه‌های کلیدی و ارتقاء قابل توجه قابلیت‌های بصری است. برای مدت‌ها، کنترلرهای فیزیکی ابزار بلامنازع ما برای گشت‌وگذار و تعامل در واقعیت مجازی بوده‌اند، اما با پیشرفت چشمگیر و روزافزون فناوری ردیابی دست، این پارادایم در حال تغییر و تحول بنیادین است. برنامه‌هایی نظیر "ویرچوال دسکتاپ" (Virtual Desktop)، که به کاربران امکان می‌دهد تا بازی‌ها و برنامه‌های قدرتمند کامپیوتر شخصی خود را به صورت بی‌سیم و با تأخیر بسیار کم به هدست کوئست استریم کنند، اکنون با پشتیبانی کامل از ردیابی دست، تجربه‌ای کاملاً انقلابی و رهایی‌بخش را ارائه می‌کنند. تصور کنید بدون نیاز به در دست گرفتن هیچ کنترلر فیزیکی، تنها با حرکات طبیعی و غریزی دست‌های خود، در یک بازی واقعیت مجازی پیچیده بر روی کامپیوتر شخصی‌تان غرق شوید، یا با اسناد کاری خود در یک محیط مجازی تعامل کنید؛ این همان رؤیایی است که به‌روزرسانی v72 و ادغام آن با ویرچوال دسکتاپ در حال محقق ساختن آن است.
پشتیبانی از ردیابی دست در ویرچوال دسکتاپ، فراتر از یک ویژگی صرف، به معنای باز شدن دریچه‌ای جدید و هیجان‌انگیز به سوی تعاملات شهودی، بی‌واسطه و غوطه‌وری عمیق‌تر است. پیش از این، کاربران برای استفاده از بازی‌ها و برنامه‌های PC VR از طریق ویرچوال دسکتاپ، ناگزیر به استفاده از کنترلرهای فیزیکی و گاه دست‌وپاگیر کوئست بودند که تا حدی از غوطه‌وری می‌کاست. این در حالی بود که هدست‌های کوئست از مدت‌ها قبل قابلیت ردیابی دست را به صورت بومی برای برنامه‌های مستقل خود داشتند. اکنون، با گسترش این قابلیت حیاتی به محیط PC VR، می‌توان انتظار داشت که توسعه‌دهندگان بازی‌ها و برنامه‌ها، روش‌های نوین‌تر و خلاقانه‌تری برای تعامل بدون کنترلر را کشف و پیاده‌سازی کنند که این امر به ویژه برای کاربرانی که به دنبال تجربه‌ای بدون واسطه، هرچه طبیعی‌تر و انسانی‌تر از واقعیت مجازی هستند، خبری بسیار امیدبخش و هیجان‌انگیز است. این تحول، مسیری تازه برای نوآوری در گیم‌پلی و کاربردهای واقعیت مجازی می‌گشاید.
اهمیت بی‌بدیل این ویژگی در کاهش قابل توجه اصطکاک و موانع میان کاربر و جهان مجازی نهفته است. برداشتن کنترلرها از معادلات تعامل، کاربران را قادر می‌سازد تا با همان طبیعیتی که در دنیای واقعی با اشیاء و محیط اطراف خود ارتباط برقرار می‌کنند، در فضای مجازی نیز دست به کار شوند و حس حضور واقعی را تجربه کنند. این "زبان جدید" تعامل، پتانسیل بالایی برای کاربردهای خلاقانه و بی‌شمار در حوزه‌هایی فراتر از صرفاً بازی، مانند آموزش تعاملی، طراحی سه بعدی پیشرفته، مهندسی، معماری، هنر و حتی همکاری‌های از راه دور دارد. برای مثال، در یک جلسه کاری مجازی، اشاره کردن به نمودارها، جابه‌جایی اسناد، یا دستکاری مدل‌های سه بعدی پیچیده تنها با حرکات طبیعی دست، می‌تواند به مراتب شهودی‌تر، کارآمدتر و غوطه‌ورکننده‌تر از استفاده از کنترلرهای سنتی باشد و به بهره‌وری و خلاقیت کاربران کمک شایانی کند.
در کنار این پیشرفت بزرگ و کاربردی در ویرچوال دسکتاپ، خود متا نیز بیکار ننشسته و بهبودهای اساسی و زیربنایی را در سیستم ردیابی دست بومی خود اعمال کرده است. به‌روزرسانی به "ردیابی دست 2.3" (Hand Tracking 2.3) به معنای دقت بیشتر در تشخیص حرکات، پایداری بهتر در شرایط مختلف نوری و حرکتی، و عملکرد روان‌تر و با تأخیر کمتر است. این ارتقاء زیربنایی، نه تنها تجربه کلی ردیابی دست را در تمام برنامه‌های کوئست بهبود می‌بخشد، بلکه بستری قدرتمندتر و قابل اعتمادتر برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌آورد تا بتوانند برنامه‌هایی با تعاملات دستی پیچیده‌تر، ظریف‌تر و قابل اعتمادتر ایجاد کنند. دقت بالاتر در تشخیص حرکات ظریف انگشتان، مقاومت بیشتر در برابر occlusion (پنهان شدن دست پشت اشیاء) و بهبود در مدیریت شرایط نوری چالش‌برانگیز، چالش‌های رایج در فناوری ردیابی دست را تا حد زیادی مرتفع ساخته و به کاربران اعتماد بیشتری برای اتکا به این روش تعامل طبیعی می‌دهد.
اما داستان به‌روزرسانی v72 تنها به تعاملات محدود نمی‌شود؛ کیفیت بصری نیز شاهد پیشرفت‌های چشمگیری بوده که نویدبخش تجربه‌ای عمیق‌تر است. یکی از هیجان‌انگیزترین آن‌ها، فعال‌سازی ویژگی "تاریکی موضعی" (Local Dimming) برای هدست کوئست 3 (Quest 3) از طریق ویرچوال دسکتاپ است. تاریکی موضعی، یک فناوری پیشرفته نمایشگر است که به بخش‌های خاصی از صفحه نمایش (Mini-LED backlight zones) اجازه می‌دهد تا به صورت مستقل نور خود را تنظیم کنند. نتیجه این کار، کنتراست فوق‌العاده بالا، رنگ‌های مشکی بسیار عمیق‌تر، و تصویری زنده‌تر، واقعی‌تر و پویا‌تر است که در غوطه‌وری بصری واقعیت مجازی حرف اول را می‌زند و می‌تواند تفاوت قابل توجهی در تجربه کاربر ایجاد کند، به ویژه در صحنه‌های با کنتراست بالا یا محیط‌های تاریک.
اینکه ویرچوال دسکتاپ توانسته است این قابلیت پیشرفته را پیش از متا به صورت سیستمی فعال کند، نشان‌دهنده نوآوری، چابکی و دیدگاه مستقل توسعه‌دهندگان است. در حال حاضر، متا هنوز تاریکی موضعی را به صورت بومی و برای کل سیستم عامل کوئست 3 فعال نکرده است، اما گام ویرچوال دسکتاپ نشان می‌دهد که این قابلیت چقدر می‌تواند در بهبود تجربه بصری موثر باشد. تصور کنید تماشای یک فیلم سینمایی در یک سینمای مجازی تاریک یا تجربه یک بازی ترسناک با صحنه‌های کم‌نور؛ عمق بی‌نظیر رنگ‌های مشکی و درخشندگی خیره‌کننده نقاط روشن، به لطف تاریکی موضعی، تجربه‌ای بی‌نظیر، سینمایی و به مراتب واقع‌گرایانه‌تر را ارائه خواهد داد. این پیشرفت، استاندارد جدیدی را برای کیفیت بصری در واقعیت مجازی تعریف می‌کند و انتظارات کاربران را برای آینده فناوری نمایشگر در هدست‌ها بالا می‌برد.
در کنار این موارد، به‌روزرسانی v72 متا، شامل بهبودهای سیستمی مهم دیگری نیز هست که به طور غیرمستقیم به تجربه کاربری غنی‌تر کمک می‌کند. یکی از آن‌ها، فعال‌سازی "رندرینگ فوییتد" (Foveated Rendering) برای هدست‌های کوئست 2 (Quest 2) و کوئست پرو (Quest Pro) هنگام استفاده از قابلیت‌های "لینک" (Link) و "ایر لینک" (Air Link) برای اتصال به کامپیوتر شخصی است. رندرینگ فوییتد یک تکنیک بهینه‌سازی گرافیکی هوشمندانه است که در آن، تنها قسمتی از تصویر که کاربر مستقیماً به آن نگاه می‌کند (ناحیه فوکوس که توسط ردیابی چشم یا حدس الگوریتمی تعیین می‌شود)، با بالاترین کیفیت رندر می‌شود، در حالی که قسمت‌های محیطی دید کاربر با کیفیت پایین‌تری ارائه می‌شوند. این کار به طرز چشمگیری مصرف منابع سخت‌افزاری کامپیوتر را کاهش داده و منجر به عملکرد بهتر، نرخ فریم بالاتر و کاهش تأخیر می‌شود که برای تجربه‌های واقعیت مجازی ضروری است.
این قابلیت به ویژه برای کاربرانی که از هدست‌های کوئست 2 یا کوئست پرو خود برای تجربه بازی‌ها و برنامه‌های پرقدرت PC VR استفاده می‌کنند، بسیار حیاتی و تعیین‌کننده است. بهبود عملکرد به معنای تجربه‌ای روان‌تر، لگ کمتر، گرافیک بالاتر و در نهایت، غوطه‌وری عمیق‌تر و لذت‌بخش‌تر است. Meta با این کار، نشان می‌دهد که همچنان به پشتیبانی از هدست‌های نسل قبلی خود متعهد است و به دنبال ارائه بهترین تجربه ممکن برای تمام کاربران خود، صرف‌نظر از مدل هدستشان، می‌باشد. این رویکرد فراگیر، در کنار بهبودهای جزئی‌تر در سیستم مرزبندی (Boundary System) برای افزایش امنیت و سهولت استفاده، و همچنین بهبودهای در رابط کاربری برای ناوبری آسان‌تر، نشان از تعهد بی‌پایان Meta به تکامل مداوم پلتفرم کوئست دارد و اطمینان می‌دهد که واقعیت مجازی هر روز بیشتر در دسترس، جذاب و لذت‌بخش‌تر می‌شود.
تمامی این به‌روزرسانی‌ها، در مجموع، در حال خلق یک "زبان جدید" و غنی‌تر برای واقعیت مجازی هستند. زبانی که در آن، تعاملات از پیچیدگی کنترلرهای فیزیکی رها شده و به سمت سادگی، شهود و بیان حرکات طبیعی دست پیش می‌رود. زبانی که در آن، دنیای مجازی با کنتراست بالاتر، رنگ‌های زنده‌تر و عمق واقع‌گرایانه‌تر، خود را به گونه‌ای نمایش می‌دهد که مرز بین واقعیت فیزیکی و خیال دیجیتال را هرچه بیشتر محو و مبهم می‌کند. و زبانی که در آن، عملکرد بهینه، روان و بدون نقص، تجربه را از هرگونه اختلال، افت کیفیت یا از دست دادن غوطه‌وری دور نگه می‌دارد. این زبان جدید، نه تنها تجربه بی‌نظیری را برای کاربران فعلی فراهم می‌آورد و آن را به سطحی بالاتر ارتقاء می‌بخشد، بلکه راه را برای نسل جدیدی از برنامه‌ها، بازی‌ها و کاربردهای واقعیت مجازی هموار می‌سازد؛ کاربردهایی که پیش از این به دلیل محدودیت‌های تعاملی، بصری یا عملکردی، غیرقابل تصور و دست‌نیافتنی بودند.
با این حال، مانند هر فناوری نوظهور و در حال تکاملی، چالش‌هایی نیز در پیش رو داریم که نیازمند توجه و نوآوری‌های آتی هستند. به عنوان مثال، در حالی که ردیابی دست پیشرفت چشمگیری داشته است، هنوز هم جایگزین کاملی برای بازخورد لمسی (Haptics) غنی و متنوعی که کنترلرها ارائه می‌دهند، نیست. حس لمس، وزن و بافت اشیاء مجازی، هنوز نیازمند راهکارهای جدید و پیشرفته‌تری است که بتوانند حس کامل‌تری را به دست‌ها منتقل کنند. همچنین، فعال‌سازی تاریکی موضعی به صورت سیستمی توسط متا برای تمام برنامه‌ها، می‌تواند به بهبودهای گسترده‌تری در تجربه بصری کل پلتفرم منجر شود و توسعه‌دهندگان بیشتری را به استفاده از این قابلیت بصری برجسته ترغیب کند. این مسائل، نقاطی هستند که در آینده نزدیک شاهد تمرکز، سرمایه‌گذاری و نوآوری‌های بیشتری از سوی متا و جامعه توسعه‌دهندگان خواهیم بود تا واقعیت مجازی به اوج پتانسیل خود دست یابد.
در نهایت، به‌روزرسانی v72 برای هدست‌های متا کوئست، نشان‌دهنده گام بلندی در مسیر پرشتاب توسعه واقعیت مجازی است و تأثیرات آن فراتر از بهبودهای نرم‌افزاری صرف است. از تعاملات بی‌سیم و طبیعی با دستان کاربر گرفته تا تجربه‌های بصری خیره‌کننده و عملکرد بهینه‌سازی شده برای نهایت غوطه‌وری، این به‌روزرسانی پایه‌های یک آینده هیجان‌انگیزتر و دسترس‌پذیرتر را بنا می‌نهد. متا کوئست در حال ساختن یک اکوسیستم پویا و رو به رشد است که در آن، مرز بین دنیای فیزیکی و دیجیتال هر روز کمرنگ‌تر می‌شود و کاربران می‌توانند با نهایت آزادی، شهود و غوطه‌وری، به کشف، خلق و ارتباط در جهان‌های مجازی بپردازند. این تنها آغاز راه است و می‌توان انتظار داشت که در آینده نزدیک، شاهد جهش‌های بزرگ‌تر و انقلابی‌تری در این فناوری شگفت‌انگیز باشیم که "زبان" واقعیت مجازی را به شیوه‌ای بی‌سابقه متحول خواهد کرد و آن را به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل خواهد ساخت.
