بازگشت باشکوه «گوگل اِرث وی‌آر» (Google Earth VR) به صحنه فناوری‌های فراگیر، رویدادی بیش از یک به‌روزرسانی ساده نرم‌افزاری است؛ این اتفاق، نمادی از تحول عمیق در نحوه تعامل ما با جهان دیجیتال و فیزیکی محسوب می‌شود. پس از دوره‌ای از سکوت نسبی و محدودیت دسترسی به پلتفرم‌های خاص، این تجربه پیشگامانه واقعیت مجازی اکنون با استفاده از قدرت «وب‌اکس‌آر» (WebXR)، راه خود را به طیف وسیع‌تری از هدست‌ها، از جمله «متا کوئست» (Meta Quest) و احتمالاً «اپل ویژن پرو» (Apple Vision Pro)، باز کرده است. این گشایش، نه تنها دروازه‌ای نوین به سوی کاوش مجازی بی‌حد و حصر می‌گشاید، بلکه افق‌های جدیدی را برای مفهوم «محاسبات فضایی» و دسترسی‌پذیری آن ترسیم می‌کند. زمانی نه چندان دور، «گوگل اِرث وی‌آر» در سال ۲۰۱۶، با ورود خود به پلتفرم‌هایی چون «اِچ‌تی‌سی وایو» (HTC Vive) و «آکیولس ریفت» (Oculus Rift)، تعریف تازه‌ای از تجربه واقعیت مجازی ارائه داد. این نرم‌افزار، فراتر از یک نقشه سه‌بعدی، به کاربران این امکان را می‌داد که از فراز ابرها به تماشای شهرها بنشینند
